🦁 Broń Obuchowa Podobna Do Buławy

Szybko zdano sobie sprawę, że broń sieczna traci na skuteczności, więc zaczęto wykorzystywać broń obuchową miażdżącą, taką jak buławy czy młoty bojowe. Wykorzystywana była również broń służąca do pchnięć, która mogła rozerwać kółka kolczugi lub spoiny i szczeliny zbroi płytowej. WCZESNOŚREDNIOWIECZNA BROŃ OBUCHOWA Z TERENU POLSKI W DOROBKU ANDRZEJA NADOLSKIEGO Z PERSPEKTYWY KOLEJNYCH LAT BADAŃ Głowica buławy z zamku Ogrod zieniec, „Roc zni k Muz eum Cz ęsto Gra Aion od 2013 roku jest dostępna w wersji PL całkowicie za darmo. Aion został stworzony przez giganta w swojej dziedzinie, czyli studio Ncsoft (znane z takich produkcji jak Lineage). Wykorzystując zdobyte doświadczenie dołożyli wszelkich starań i wyeliminowali błędy oraz niedogodności, które posiadały ich poprzednie gry mmo. Buława z kości smoka – broń jednoręczna występująca w The Elder Scrolls V: Dawnguard. Jeden z trzech strażników w Kopcu Dusz może mieć przy sobie buławę z kości smoka, ale żeby ją zabrać po jego śmierci, trzeba mieć minimum 45 poziom. Do stworzenia tej buławy potrzebny jest 100 poziom kowalstwa oraz cecha smocza zbroja. Do wykucia jej potrzebne są: dwie Smocze kości Broń obuchowa i sieczna. Obrażenia od broni białych są kalkulowane w jednakowy sposób dla obuchów i ostrzy. Zależą one od zdefiniowanych obrażeń Obr br broni (jedno- lub dwuręcznej), siły Si atakującego oraz ochrony Ochr bia atakowanego przed bronią. Obrażenia zwykłe: Obr bia = Obr br + Si − Ochr bia. Broń obuchowa. W przeciwieństwie do wielu rodzajów broni białej, broń obuchowa była tępo zakończona i nie zadawała obrażeń ciętych. Rodzaje tej broni były używane przez przedstawicieli różnych kultur, ras i organizacji, np. kij gaderffii używany przez Tuskenów lub elektropałka wykorzystywana przez ochroniarzy Grievousa. MEGO3YX. buława (język polski)[edytuj] wymowa: IPA: [buˈwava], AS: [buu̯ava] ?/i znaczenia: rzeczownik, rodzaj żeński ( krótka laska zakończona ozdobną gałką, będąca dawniej symbolem władzy hetmańskiej, obecnie oznaką władzy marszałkowskiej[1] ( urząd, godność, władza, których zewnętrzną oznaką jest buława ( ( wojsk. broń obuchowa składająca się z trzonu zakończonego ciężką gałką[1]; zob. też buława w Wikipedii odmiana: ( przykłady: ( Za oznakę rangi dano mu dubeltowy haft jeneralski, a na szlifach dwie buławy hetmańskie złożone na krzyż[2]. składnia: kolokacje: synonimy: antonimy: hiperonimy: hiponimy: holonimy: meronimy: wyrazy pokrewne: rzecz. zdrobn. buławka ż związki frazeologiczne: etymologia: булава[3] uwagi: tłumaczenia: angielski: ( mace hiszpański: ( bastón m nowogrecki: ( ράβδος ż źródła: ↑ 1,0 1,1 1,2 Hasło „buława” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. ↑ Maurycy Mochnacki, Powstanie narodu polskiego w r. 1830 i 1831, t. 3-4, nakładem Zygmunta Schlettera, Wrocław 1850, s. 222 ↑ Hasło „buława” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN. Cytuj Broń Drzewcowa i Obuchowa HALABARDAKasper DenhoffHalabarda - dwuręczna broń drzewcowa, która zdobyła popularność między wiekiem XIV a wiekiem XV. Na 2,5-metrowym drzewcu osadzone było ostrze rozchodzące się na trzy strony: na siekierę, szpikulec sterczący pośrodku, mogący służyć zarówno do cięcia jak i kłucia, oraz na hak umożliwiający żołnierzowi zrzucenie za jego pomocą kawalerzysty z konia. Od XVI w. używana przez straż pałacową i miejską. Dzięki swej prostej budowie, wysokiej skuteczności i niskiemu kosztowi produkcji była bardzo popularna i szeroko dostępna. Używano jej głównie, aby pokonać pikinierów albo rycerzy walczących mieczem, gdyż długość tej broni zapewniała halabardnikom dużą była podstawową bronią wczesnej armii szwajcarskiej od XIII wieku, następnie rozprzestrzeniła się także na inne kraje, w dużym stopniu ze szwajcarskimi wojskami nieprzydatności bojowej, halabardy są wciąż obecne, chociaż jedynie jako broń reprezentacyjna (np. Gwardia Szwajcarska) Różne typy halabard Cytuj Re: Broń Drzewcowa i Obuchowa przez Jerzy Iwo Radziwiłł » 12 gru 2010, 18:08 ANGON, BERDYSZ i CEP BOJOWYKasper DenhoffAngon - włócznia germańska, wzorowana na rzymskich oszczepach miał niewielki grot z zadziorami osadzony na żelaznym trzpieniu, z tuleją. Mierzył ok. 2 m. Obok siekierki typu "franciska" najbardziej charakterystyczna broń plemienia (łac. barducium - siekierka) to broń drzewcowa. Ciężki, szeroki topór o zakrzywionym ostrzu i długim drzewcu (ok. 1,8 m), zdolny zmiażdżyć zbroje. Używany przez piechotę do walki z jazdą w XVI i XVII wieku. W Polsce w 1674 Jan III Sobieski wprowadził w wojsku polskim zmodyfikowany berdysz mały o długości ok. 120 cm, używany także jako podpórka (forkiet) podczas strzelania z muszkietu. Znany był już w starożytności, ale rozpowszechniać zaczął się w średniowieczu w XIV wieku (Europa Zachodnia).Cep bojowy - broń drzewcowa używana w średniowieczu podobna do zwykłego cepa, ale zakończona żelazną sztabą lub kolcami często połączonymi z rękojeścią łańcuchem. Używana przez piechotę do XVI wieku. Często wykorzystywana w powstaniach chłopskich w XVII na rysunku dębowy cep był używany do XVII wieku przez mieszczan do obrony murów miejskich. Miał on dzierżak o średnicy 5 cm i długości 180 cm. Bijak długości 70 cm był zestrugany na kształt ośmiokątny i wzdłuż całej długości okuty czterema stalowymi sztabkami. Każda z nich była przytwierdzona do bijaka dwunastoma ćwiekami. Duże łby tych ćwieków zwiększały siłę rażenia cepa. Dzierżak był podobnie okuty na górnej połowie swej długości. Gęzwa (ruchome połączenia dzierżaka z bijakiem) cepa bojowego była wykonana z Chinach używano podobnej broni zwanej samjiegun (trzyczęściowy kostur, po japońsku sansetsukon - 三節棍), wykonanego z trzech drewnianych części (od 60 cm do blisko metra) połączonych krótkim łańcuchem (ok. 6 cm). Dzisiaj naucza się walki takim cepem w wielu szkołach wushu (kung-fu) na całym świecie. Również w Japonii i Okinawie stosowano cepy bojowe - nunchaku. Najczęściej składało się ono z 30-centymetrowych pałek połączonych łańcuchem lub sznurem. Istniały też różne inne wersje, np. z czterema pałkami, z jedną krótszą itp. Obecnie walki tymi typami broni naucza się w sztuce walki innych językach często nie ma rozróżnienia między cepem bojowym a kiścieniem. Cytuj Re: Broń Drzewcowa i Obuchowa przez Jerzy Iwo Radziwiłł » 12 gru 2010, 18:13 BUZDYGANKasper DenhoffBuzdygan (tur. bozdogan - pałka) broń obuchowa pochodzenia wschodniego, metalowa głowica osadzona na trzonku o długości ok. 60 cm. Głowica zbudowana była z piór (najczęściej 6 do 8, choć były buzdygany o ponad 20 piórach) promieniście rozchodzących się od drzewca. Dlatego na Rusi znany był również jako "sześciopiór". Pióra miały kształt trójkątny lub trapezowy, zwężający się ku dołowi. Trzonek był drewniany, drewniany okuty blachą lub całkowicie metalowy, czasami z ukrytym wewnątrz używane były w Europie od X do XV w., zarówno przez piechotę jak i jazdę. W Polsce od XVI do XVIII wieku stanowił oznakę władzy oficerskiej rotmistrzów, pułkowników, poruczników i chorążych – były wtedy zwykle bogato zdobione, z zaokrąglonymi Cytuj Re: Broń Drzewcowa i Obuchowa przez Jerzy Iwo Radziwiłł » 12 gru 2010, 18:25 BUŁAWA i PIERNACZKasper DenhoffBuława (słowo pochodzenia tureckiego) jest bronią obuchową, udoskonaloną formą kościanej lub drewnianej maczugi. Wywodzi się ze Wschodu i do późnego średniowiecza była używana do unieszkodliwiania przeciwnika, który osłonięty był tylko wątłym pancerzem (np. kolczugą). U kresu epoki rozpowszechniły się sztywne zbroje płytowe, które sprawiły, że buława stała się tylko oznaką władzy wojskowej (w Polsce – hetmańskiej (XVI-XVIII wiek) lub marszałkowskiej (XX wiek). Buława posiada głowicę w kształcie kuli lub gruszki – rodzaj buławy lub buzdyganu wykonanego ze srebra lub żelaza i zakończonego piórami. Dawniej stanowił symbol władzy u starszyzny kozackiej na Zaporożu. Odgrywał także funkcję listu żelaznego zapewniającego posiadającej go osobie swobodny przejazd i ... 3640, Cytuj Re: Broń Drzewcowa i Obuchowa przez Jerzy Iwo Radziwiłł » 12 gru 2010, 18:29 Adam Brzezina Winiarski Buława, oznaka władzy Hetmańskiej Buzdygan, oznaka władzy namiestników, rotmistrzów i pułkowników. Obecnie w Wojskach Koronnych i Litewskich oznaka godności generalskiej. Cytuj Re: Broń Drzewcowa i Obuchowa przez Jerzy Iwo Radziwiłł » 12 gru 2010, 19:43 Adam Brzezina Winiarski Buzdygan mosiężny z ukrytym w trzonie sztyletem z pierwszej połowy XVII wieku Buzdygany Rotmistrzowskie Cytuj Re: Broń Drzewcowa i Obuchowa przez Henryk Mikołaj Hrychowicz » 24 mar 2015, 19:45 Kij bojowyNajprostsza odmiana broni drzewcowej o różnej długości, od kilku cm do 2,5 metra. Kij bojowy nie posiadał grotu, końce miał naturalne lub specjalnie dla celów walki spreparowane, czyli zaostrzone, pogrubione lub okute metalem. Kij bojowy był chętnie wykorzystywany jako broń przez ludność cywilną, wędrowców, mnichów, a nawet przez straże miejskie, szczególnie w sytuacjach, gdy użycie broni ostrej było niewskazane lub zabronione. Zmarły Posty: 3417Dołączył(a): 15 sty 2015, 08:12Lokalizacja: HaliczMedale: 11 Cytuj Re: Broń Drzewcowa i Obuchowa przez Henryk Mikołaj Hrychowicz » 24 mar 2015, 19:53 GoedendagBroń służącą do walki wręcz. Składała się z drewnianego trzonu o długości do 150 cm rozszerzającego się ku górze, co nadawało mu kształt maczugi. Okuty na szczycie żelazną obręczą a jego zwieńczenie stanowił masywny metalowy szpikulec najczęściej o przekroju kwadratu. Goedendag najlepiej sprawdzał się w walce defensywnej. Rząd uzbrojonych w goedendagi piechurów stojących za pikinierami mógł decydować o zwycięstwie. Zmarły Posty: 3417Dołączył(a): 15 sty 2015, 08:12Lokalizacja: HaliczMedale: 11 Cytuj Re: Broń Drzewcowa i Obuchowa przez Henryk Mikołaj Hrychowicz » 24 mar 2015, 20:09 PikaDawna broń drzewcowa piechoty, używana przede wszystkim przeciwko kawalerii. Piki osiągały 5,5 - 6 metrów długości. Drzewce zakończone było metalowym grotem, co zwiększało skuteczność w boju. Pikinierzy, których główną broń stanowiła pika, byli również uzbrojeni w szpady lub inną krótką broń białą, ze względu na niewielką przydatność piki w bezpośrednim bitwy pikinierzy byli na ogół zgrupowani w zwarte czworoboki, co zapewniało większą efektywność działania. Po wynalezieniu muszkietu pikinierzy stali się osłoną dla formacji wyposażonej w tę broń. Piki były w powszechnym użytku od czasów średniowiecza aż do XVII wieku, gdy wzrost zasięgu oraz skuteczności ognia prowadzonego z muszkietów z zamkiem skałkowym i armat spowodowały, że piki stały się mało użyteczne. W XVIII wieku piki zniknęły z pól bitew. Zmarły Posty: 3417Dołączył(a): 15 sty 2015, 08:12Lokalizacja: HaliczMedale: 11 Cytuj Re: Broń Drzewcowa i Obuchowa przez Henryk Mikołaj Hrychowicz » 24 mar 2015, 20:33 GizarmaBroń drzewcowa o długim, płaskim grocie osadzonym na drzewcu długości 2-2,5 metra, zdobionym często w późniejszym okresie chwostem u nasady żeleźca. Początkowo żeleźce miało kształt kosy osadzonej pionowo, z długim, poziomym szpikulcem po tępej stronie oraz dwoma kolcami sterczącymi na boki. W końcowym okresie średniowiecza i w czasach późniejszych żeleźce uległo znacznym modyfikacjom, pozostał skierowany wprost ku górze ostry grot, poniżej niego znajdował się sierpowaty hak, a pod nim, po przeciwnej stronie kolec skierowany w bok. Przy nasadzie żeleźca znajdowały się kolejne dwa kolce, skierowane w przeciwne strony. Broń ta była używana przez piechotę, głównie w starciach z konnicą (haki umożliwiały ściągnięcie jeźdźca na ziemię). Gizarma pojawiła się w XI wieku we Francji, potem w Anglii. W XV wieku rozpowszechniła się w Europie Zachodniej, w Polsce używana wyłącznie przez piechotę gdańską. Później wyszła z użycia bojowego, stając się, podobnie jak halabarda i glewia, bronią paradną, aby w XVII wieku zaniknąć zupełnie. Zmarły Posty: 3417Dołączył(a): 15 sty 2015, 08:12Lokalizacja: HaliczMedale: 11 kuchnie na wymiar kalwaria zebrzydowskaPowrót do Muzeum Wojska Kto przegląda forum Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 0 gości Gerwazy po nim kryślił³⁶⁶ palcem różne rysy;Widać, że przyszłych wypraw snuł plany mu coraz barǳie powieki brzemienne,Bezwładną kiwnął szyą, czuł, że go sen bierze,Zaczął wedle zwyczau wieczorne mięǳy Oczenaszem i Zdrowaś Maryą,ǲiwne stanęły mary, tłoczą się i wĳą:Klucznik wiǳi Horeszki, swoe dawne pany;Ci niosą karabele³⁶⁷, druǳy buzdygany³⁶⁸,Każdy groźnie spoziera i pokręca wąsa,Składa się karabelą, buzdyganem wstrząsa;Za nimi eden cichy, posępny cień mignął,Z krwawą na piersi plamą. Gerwazy się wzdrygnął,Poznał Stolnika; zaczął wkoło siebie żegnać,I ażeby tym pewnie straszne sny rozegnać,Odmawiał litanĳą o czyscowych wzrok mu skleił się, zaǳwoniło w uszach —Wiǳi tłum szlachty konne, błyszczą karabele:Zaazd! zaazd Korelicz i Rymsza na czele!I ogląda sam siebie, ak na koniu siwym,Z podniesionym nad głową rapierem³⁶⁹ straszliwymLeci; rozpięta na wiatr szumi taratatka,Z lewego ucha spadła w tył konfederatka;Leci, ezdnych i pieszych po droǳe obala,I na koniec Soplicę w stodole ciężka marzeniami na pierś spadła głowa,I tak usnął ostatni Klucznik Zemsta³⁶⁶yli — ǳiś popr.: kreślić. [przypis edytorski]³⁶⁷aaela — lekka szabla o otwartym elcu i rękoeści ukształtowane na wzór głowy orła (z wypukłościąw kształcie „ǳioba” na końcu), zwykle ozdobna; broń wywoǳąca się z Turci, przyswoona ako tradycynaszabla szlachty polskie, charakterystyczna dla sarmatyzmu. [przypis edytorski]³⁶⁸uzdyan (tur. ozdoan: pałka) — dawna wschodnia broń obuchowa, podobna do buławy. [przypis edytorski]³⁶⁹aie — broń biała, dłuższa od szabli, o proste, obusieczne klinǳe, z osłoną dłoni (koszem); w Polscestosowana głównie przez woska cuǳoziemskiego pochoǳenia, np. ratarów, dragonów. [przypis edytorski]ADAM MICKIEWICZ Pan Tadeusz czyli ostatni zajazd na Litwie 100KSIĘGA SZÓSTAZACIANEK³⁷⁰Piewsze ucy wojenne zajazdu yawa Potazeo oa z ane i ao zeczy ulicznej alszy ci wyawy Potazeo ezsutecznej st o onoiac aciane szlaceci ozyn isanie doostwa i osoy aa ozysieoNieznacznie z wilgotnego wykradał się mrokuŚwit bez rumieńca, wiodąc ǳień bez światła w wszedł³⁷¹ ǳień, a eszcze ledwie est widomy:Mgła wisiała nad ziemią, ak strzecha ze słomyNad ubogą Litwina chatką; w stronie wschodu,Widać z bielszego nieco na niebie obwoduŻe słońce wstało, tędy ma zstąpić na ziemię;Lecz iǳie niewesoło i po droǳe Świt, ŚwiatłoZa przykładem niebieskim, wszystko się spóźniłoNa ziemi. Bydło późno na paszę ruszyłoI zdybało³⁷² zaące przy późnym zwykły do gaów wracać o świtaniu;ǲiś, okryte tumanem³⁷³, te mokrzycę chrupią,Te amki w roli kopiąc, parami się kupią,I na wolnym powietrzu myślą użyć wczasu;Ale przed bydłem muszą powracać do w lasach cisza. Ptaszek zbuǳony nie śpiewa;Otrząsnął pierze z rosy, tuli się do drzewa,Głowę wciska w ramiona, oczy znowu mrużyI czeka słońca. Kędyś, u brzegów kałuży,Klekce bocian. Na kopach sieǳą wrony zmokłe,Rozǳiawiwszy się ciągną gawędy rozwlokłe³⁷⁴;Obrzydłe gospodarzom ako wróżby uż dawno wyszli do zaczęły żniwiarki swą piosnkę zwyczaną,Jak ǳień słotny ponurą, tęskną, ednostaną,Tym smutnieszą, że dźwięk e w mgłę bez echa sierpy w zbożu, ozwała się łąka,Rząd kosiarzy otawę³⁷⁵ siekących wciąż brząka,Pogwizduąc piosenkę; z końcem każde zwrotkiStaą, ostrzą żelezca i w takt kuą w we mgle nie widać: tylko sierpy, kosyI pieśni brzmią, ak muzyk niewiǳialnych PtakWieǳa, Praca, Śpiew,UrzędnikW środku, na snopie zboża Ekonom usiadłszyNuǳi się, kręci głową, roboty nie patrzy,Pogląda na gościniec, na drogi rozstane,³⁷⁰zaciane — Nazywaą w Litwie oolic lub zacianie osadę szlachecką, dla różnicy od właściwych wsi,czyli siół: osad wieskich. [przypis autorski]³⁷¹wszed — tu: wzeszedł. [przypis edytorski]³⁷²zdya — przyłapać. [przypis edytorski]³⁷³tuan — mgła, opary; kłąb czegoś sypkiego (np. kurzu) lub lotnego (pary wodne) unoszący się w powietrzui powoduący ego nieprzerzystość. [przypis edytorski]³⁷⁴ozwloy — ǳis popr.: rozwlekły. [przypis edytorski]³⁷⁵otawa — trawa odrastaąca po uprzednim skoszeniu. [przypis edytorski]ADAM MICKIEWICZ Pan Tadeusz czyli ostatni zajazd na Litwie 101Page 1 and 2: KSIĘGA PIERWSZAGOSPODARSTWOPowt anPage 3 and 4: Stoą na szańcach²¹ Pragi, na stPage 5 and 6: (Daleki krewny pański i przyaciel Page 7 and 8: Woski z Woźnym⁴¹ Protazym ze śPage 9 and 10: I nie przeczym, że nasi synowie i Page 11 and 12: Zazdroszczono domowi, przed któregPage 13 and 14: Czarował; tak były czary przeciw Page 15 and 16: Tadeusz zatem przywiózł w strony Page 17 and 18: Lecz straszny na reducie, balu i sePage 19 and 20: O pani Telimenie, lecz go nie mógPage 21 and 22: Lasami i bagnami skradał się taemPage 23 and 24: KSIĘGA DRUGAZAMEKPolowanie z cataiPage 25 and 26: Tadeusz, będąc bliższy, obydwu wPage 27 and 28: Nie chciał, bo wszęǳie tęskniłPage 29 and 30: Wąsal tak wzbił się w dumę łasPage 31 and 32: Jest wieść o akimś krwawym lub zPage 33 and 34: I krzątała się służba około Page 35 and 36: Jeszcze zbyt wcześnie, eszcze na pPage 37 and 38: I zboża mamy dosyć, psy nas nie oPage 39 and 40: Ani groził kłótnikom więce, aniPage 41 and 42: KSIĘGA TRZECIAUMIZGIyawa aieo na sPage 43 and 44: I zrywała się lecieć ak kraska¹Page 45 and 46: I owe odpowieǳi, tak wieskie, tak Page 47 and 48: Leji, ako szampańskie kieliszki wyPage 49 and 50: «Jak mamę kocham — rzekła — Page 51 and 52: Gdy aśćka rekuzue pana Tadeusza,OPage 53 and 54: Kaktusy, aloesy, mahonie, sandały,Page 55 and 56: Wszystko miesza się, zrywa, mąci Page 57 and 58: Dać znać — dodał pan Sęǳia Page 59 and 60: Ostatni z Jagiellonów woownik szczPage 61 and 62: W owym sercu, błyszczało dwoe asnPage 63 and 64: Ciągnie się wielonożny stół wPage 65 and 66: Prawǳiwa bernardynka, pewnie z KowPage 67 and 68: Odparł Wilbik. — To przecież zwPage 69 and 70: Za tymi eziorkami uż nie tylko kroPage 71 and 72: Nie mogą dłuże czekać! Już ze Page 73 and 74: Chwiał się. Woski z obliczem nabrPage 75 and 76: Wpadło w bestyi paszczę, nie byłPage 77 and 78: Prawda, że po ich strzale upadła Page 79 and 80: »Pukacie teraz — rzekłem — chPage 81 and 82: Młodego chłopca na świat wielki Page 83 and 84: Wtenczas każdy się do nie przez cPage 85 and 86: Wyleciawszy przez bramę, biegł prPage 87 and 88: Cóż o tym będą gadać w OszmianPage 89 and 90: Na polowaniach, zazdach, semikowychPage 91 and 92: Znowu w ostęp³⁴⁴. Asesor z RePage 93 and 94: Wtem Protazy zawołał trzykroć: Page 95 and 96: Dopiero, gdy się Hrabia z PodkomorPage 97: To my we dwóch, Sopliców tych porPage 101 and 102: Stał poważnie, a rad by z radoścPage 103 and 104: Wona o Polskę! bracie! Bęǳiem PoPage 105 and 106: Hrabia pan, ma u szlachty wielkie zPage 107 and 108: Słynie szeroko w Litwie DobrzyńskPage 109 and 110: Pod dachem wiszą cztery ogromne szPage 111 and 112: Ale coraz spadała. Wiatr rozwinąPage 113 and 114: Pełne uciekaących. Niemczyska ak Page 115 and 116: Niemiecką: cóż my robim? wchoǳiPage 117 and 118: Kropiciel krzyczał: «Bez was obePage 119 and 120: Ilekroć z Prus powracam, chcąc zmPage 121 and 122: Bracia! chcecie bó z ruskim wieśPage 123 and 124: Reszta wsiadała na koń. —HrabiaPage 125 and 126: Jako zaklęte w górach kaukaskich Page 127 and 128: (Cała z szczerego złota, z brylanPage 129 and 130: W świcie księcia był książę nPage 131 and 132: Przepłynę, gǳie mnie bratnie czePage 133 and 134: Szukałeś wzroku mego, teraz go unPage 135 and 136: Odszedł; lecz wyraz «podłość»Page 137 and 138: Nim Tadeusz rozeznać mógł, co siPage 139 and 140: t uiusda aliis. Jak tam wiesz, tak Page 141 and 142: KSIĘGA ǱIEWIĄTABITWA nieezieczesPage 143 and 144: Półokrągłe otwory, w te otwory Page 145 and 146: Wazd tłumny, ǳiwny. Przodem, nibyPage 147 and 148: Za domem zaczęła się w wosku pĳPage 149 and 150: Wielki mistrz na bagnety. Zebrał sPage 151 and 152: Dosyć, że się tak stało, ak przPage 153 and 154: Sam na czele z żelazem nad głowęPage 155 and 156: Dodawszy wzaem serca biegną na MosPage 157 and 158: KSIĘGA ǱIESIĄTAEMIGRACJA. 159 and 160: W takim dniu pożądany był czas nPage 161 and 162: «Wielki grzech bezbronnego zabić Page 163 and 164: Przecież powiem otwarcie: ǳiś, tPage 165 and 166: Daąc na skarb milĳon, ak książPage 167 and 168: Klucznik, ǳiee Horeszków znaący Page 169 and 170: I pokaże mi przecież trochę luǳPage 171 and 172: Tak zrobiłem się nagle w oczach lPage 173 and 174: Jest w tym zasługa nie chcieć zosPage 175 and 176: I zalał się ostatnich łez rozkosPage 177 and 178: Z lasów czernią się czapki, rzęPage 179 and 180: Leą w kotły, skowrody, w rondle, Page 181 and 182: Przywraca; słyszeliście rządowe Page 183 and 184: Skąd est przysłowie: większy PanPage 185 and 186: Ale małżeństwo, Zosiu, est rzeczPage 187 and 188: Mięǳy kulami sieǳisz wygodnie akPage 189 and 190: Bogate szli, mina prawǳiwie ułańPage 191 and 192: Niewielkie z porcelany wydęte osobPage 193 and 194: Wrzucił kilka perełek i sztukę mPage 195 and 196: Ów Macie, zwany Rózga! znam ciebiPage 197 and 198: On był żoną i ǳieckiem; z moegoPage 199 and 200: Lecz biada rywalowi, co mię tak znPage 201 and 202: A więc panuem ako starsi nad obiemPage 203 and 204: Było cymbalistów wielu,Ale żadenPage 205 and 206: Muzyk, akby sam swoe ǳiwił się pPage 207 and 208: Na zachód obłok na kształt rąbkPage 209 and 210: Te krae rad bym myślami powitał,G Szukaj Produkty BIŻUTERIA Zawieszki BONY PODARUNKOWE BROŃ OBUCHOWA DODATKI DO POCHEW WIKIŃSKICH Okucia do pochew Uchwyty do pochew KLAMRY I AKCESORIA DO PASÓW Birka X w. Londyn X-XI w. Mikulčice IX w. Pozostałe X w. MIECZE KUTE japońskie jednoręczne półtoraręczne wikińskie MIECZE OZDOBNE jednoręczne PUDEŁKA I STOJAKI pudełka stojaki uchwyty SZABLE KUTE do XVI wieku XVII - XVIII wiek SZABLE OZDOBNE od XIX wieku XVII - XVIII wiek SZTYLETY I NOŻE KUTE saksy sztylety Wybierz kraj Na tej stronie możesz wybrać swój kraj. Pamiętaj, że wysyłka jest możliwa tylko do kraju który tutaj wybierzesz. Nie jesteś zalogowany. Zaloguj Koszyk produktów produkty produkt jest pusty Brak produktów Suma 0,00zł Podane ceny są cenami brutto Koszyk Broń obuchowa translations Broń obuchowa Add blunt weapon Średniowieczna broń obuchowa z ziem Polski. Maczugi, buławy, kiścienie i cepy Medieval blunt weapons from Poland. Clubss, maces, kisciens and flails. Średniowieczna broń obuchowa z ziem Polski. Maczugi, buławy, kiścienie i cepy Medieval blunt weapons from Poland. Clubss, maces, kisciens and flails. Glosbe Usosweb Research – Ten twój trening to jakieś walki ninja z bronią obuchową? “Your training, is it the ninja stuff with a cane sword?” Literature Można ich użyć samodzielnie lub po to, by wzmocnić cios zadawany bronią obuchową. They can be used alone, or to augment the blow of a blunt weapon. Literature Niektóre dziewczyny lubią broń obuchową. Zdjęła ze ściany ciężki nóż, zważyła go w ręku – mógł służyć równie dobrze jako broń obuchowa i sieczna. She took the heavy knife from the wall, weighed it in her hand—it was as much an ax as it was a weapon for stabbing. Literature Można go umieszczać na dowolnej tępej broni obuchowej. It can be placed onto any blunt weapon. Literature Byli jak broń obuchowa, a ich podstawową techniką był atak frontalny. They were a blunt weapon, and their basic technique was the frontal attack. Literature Tymczasem większość z nich uzbrojona była w miecze, a miecz to nie broń obuchowa. Instead they mostly used swords, and a sword is not a beating weapon. Literature tmClass Broń sieczna i obuchowa, Przyrządy do samoobrony i Noże Edged and Blunt Weapons, Self-Defense Implements, and Knives tmClass ParaCrawl Corpus + nowe umiejętności (długie ostrze, krótkie ostrze, topór, broń obuchowa, średni pancerz) + new skills (long blade, short blade, axe, blunt, medium armor) ParaCrawl Corpus Topory, sztylety, przedmioty trzymane w drugiej ręce, kastety, broń obuchowa, tarcze, miecze Weapon types Axe, Dagger, Held In Off-hand, Fist weapon, Mace, Shield, Sword ParaCrawl Corpus Miej ze sobą co najmniej jedną broń obuchową. Have at least one blunt damage weapon equipped. ParaCrawl Corpus Broń przypominająca zwykłą pałkę zostanie oznaczona jako broń obuchowa. For example, a replica similar to a batoon will be marked as a blunt weapon. ParaCrawl Corpus To umiejętność walki broniami obuchowymi takimi jak pałki, buzdygany, kije i młoty. It covers blunt weapons such as clubs, maces, staves and hammers. ParaCrawl Corpus Wpływy południowe na omawianym obszarze, podobnie jak w przypadku późnośredniowiecznej broni obuchowej, widoczne są na przykładzie charakterystycznych form kordów występujących tylko na terenie Republiki Czeskiej, Słowacji i Śląska. The southern influence can be observed on the basis of the characteristic forms of falchion from the Czech Republic, Slovakia and Silesia. ParaCrawl Corpus Jest to broń typowo obuchowa i przeznaczona jest do zadawania takich właśnie obrażeń. This is typically Blunt weapon and is designed to inflict just such injuries. ParaCrawl Corpus Stosunkowo niewielką grupę obiektów stanowi broń drzewcowa, obuchowa i miotająca. A relatively small group of objects are pole, cleaving and ranged weapons. ParaCrawl Corpus Wrażliwe na boską broń i obuchowe obrażenia. Weak to divine weapons and strike damage. ParaCrawl Corpus Bohater ma w ekwipunku wiele rodzajów broni, w głównej mierze białej i obuchowej, rzadziej palnej. The hero has many types of weapons in his inventory. These mainly melee weapons, cold and blunt. ParaCrawl Corpus The most popular queries list: 1K, ~2K, ~3K, ~4K, ~5K, ~5-10K, ~10-20K, ~20-50K, ~50-100K, ~100k-200K, ~200-500K, ~1M

broń obuchowa podobna do buławy